Quan cercas addiccion o dependéncia sus la tela, que t'explican qu'ei ua delèra, irrepresibla, per quauquarren. Lo gus que's tira sus la frita dinc a's petar lo fren dens ua mesclanha ketchup-maio qu'arrès n'ac volèn pas. L'hartanèr qui's ciròsija lo hitge dab lo son mélher talòt lo whisky ; encontrat au supermarcat : Dètz tarjas l'amnesia, qu'ei mensh car qu'un psi. Qu'avèvi captat l'idea mercés a ua pagina wikipèdia ; pro lèu que cau díser. Qu'èri parat peu doctorat.

Maquinau, qu'esmostavi ua fuma au brasèr a l'efigia d'un mickey qui'm hasèva l'adiu. Escarrabelhat. Qu'èra dilhèu ua tassa, çò qu'explicava lo cafè au hons. Qu'èri content de'm poder tirar d'ofici de la lista deus febles de volontat , deus " que hès qué que sia", deus " qu'as un problèma". Qu'èra çò que'm tornava díser lo bon mètge Pier clucas-escalha, afaitat en golden, en amic sincèr a cada visita. Per eth, qu'estirassavi la còrda dinc a l'hubris e lo men mau que's podèva díser en grèc. Que demorava estoïc de cap au men cinisme.

A la fin de cada rendetz-vos, que'm disèva de guardar coratge en tot negant la mea man dens la goha de la soa. A cada còp, que'u responavi mercés. En tentar de reprimir la mea aversion per eth. Qui podèva créder a un gus qui gotejava tant de la manassa ? Pas jo, mes ne s'avèvam pas causits de rèsta. A còps, que v'impausan causas, peu vòste ben. Qu'èri la soa carga. Eth qu'èra lo men mecènas de cap a la remission. La promesa qui m'èra hèita, d'ua possibla normalitat.

Qu'èra un pairin valentau. Los sons excès emfatics que s'exprimavan per petits fiquèrs blaus picat-classat. Que m'avèva pegat au dossièr deus drogats. Qu'èra convienut enter nosautes, shens lo men semblar totun. Aquò que hasèva partida d'un procediment d'acceptacion. E disèvi quauquarren sus la soa patarassa bavassosa, jo ? Sus la soa combinason cuu-motlat ? Arren ! Qu'acceptavi dejà inacceptable.

Pauhicat davant lo men pòst, qu'amassavi aus braç ua maishanta colèra. Los mens punhs que's sarrèn devath l'efèit d'aquesta friccion qui'm cramava l'epidèrma. Lo mètge que hasèva partida deu programa deu dia e qu'anavi dever enqüera sarrar aquesta man tan cauteta e m'audir díser, dab un nhirgo psalmodic, com èri decebent. Aquesta idea m'èra tan agradiva com la perceptiva d'un lavament au tabasco. Aquò m'irritavi maishant endehens.

Lo men burèu en plastic escur qu'estó la purmèra victima de la mea violéncia. Seguida per las parets, blanc romput qui m'entornejavan. Que las ac escopivi la mea frustracion a la cara. Las meas onças que croishivin sus eras shens nada resulta auta que punhets dolorós. Qu'èran tant planpausadas com l'equipa de suenh. Resignat, que passèi shens hami l'unic vestit a la mòda. Deu practician au pacient. Paciéncia e espèra... Que sabèvi espèrar. Que'm deishan lo temps d'apréner quin har. Cada dia, que gaitavi l'ubertura automatica de la mea cramba, en mosquejar davant ua pòrta barrada. Quartièr-libre de ueit a dètz òras que m'anonciava ua votz cluca. Que'm vagarí dilhèu de trobar un drin de limbica.