Massacre a la trotineta V.

2 minutes de lecture

Que deví estar un espectacle esmavent ; abaishat suu plastic moth de la mea banqueta qu'aperavi a jo los gaujós usatjants. En tiracòrda qu'esperavan los uelhs arridolents. Que'us trobavi adara lèds. Dab los lors costumes verd poma, que hasèvan pietat. Que'm lhevavi totun mei per costuma que per hami. Qu'èri l'objècte de la lor umor. Que m'abraçavan. A cada abraçada que'm desaplomèi. Que volí ua soletat que'm defenon per las lors potingas afectuosas. Qu'arribèm tendrament a la gara deu nòrd. L'estacion qu'èra grana, mei qu'aquò, immensa. Aquesta idea e la mea simplessa que'm portavan un solaç. Mei que i avè espaci enter l'ilaritat deus autes e jo medish mei que poderí aledar. Qu'èra shens comptar suu comitat d'arcuelh. Un yoshi en portar lo son ueu que'ns balhè l'adiu a truvèrs la vitra. Los passadís ne trigavan pas a imitar lo dinosaure en possar gargalets. Que sortim deu tram entà s'arrengar cap a d'eth. Que prenoi la darrèra plaça. Qu'esperavi vertat ? Ne volí pas mei acabar aus braç de qui que sii. Que volí simpla estar sol. Sol dab jo medish. Aqueste vòt que semblava impossible a realizar. Per aquesta nau purificada a l'aspic de sintèsi qu'èri condemnat a la bona e pesuga companhia d'autrei. Que m'apressavi deu mei gaujós. Après quauquas pausas sola que podí plantar lo men espiar aus son uelhs ròsa pastèl. A las soas mans lo son ueu pigalhat de verd. Que'u me parè en dindolar d'ua cama sus l'auta, en possar las soas onomatopèas. Los muscles de la mea garganta que's sarrèn. Un arríder que sortiva :

Be't fotes de la troish ?! Las meas paraulas n'avèn pas nada efèit sus eth ni suus autes. Jo ? Qu'èri tustat. Qu'ignoravi  estar capable de taus paraulas, d'ua tau violéncia. Yoshi que notè lo men quenon. Que'm pausava l'ueu a la man. Que'u deishavi de tira com si lo son contact qu'èra ardent. Perqué ne'u voloi pas mei ? Ne l'avoi pas tan esperat ?

E saps on lo pòts hicar lo ton ueu ? L'animau que temptar un gaimant. Que possèi lo reptile a trucamartèra.

Deisha-me estar ! Ce cridèi dab ua tau créder que n'aví perdut lo bohet.

Annotations

Versions

Ce chapitre compte 2 versions.

Vous aimez lire Cabot ?

Commentez et annotez ses textes en vous inscrivant à l'Atelier des auteurs !
Sur l'Atelier des auteurs, un auteur n'est jamais seul : vous pouvez suivre ses avancées, soutenir ses efforts et l'aider à progresser.

Inscription

En rejoignant l'Atelier des auteurs, vous acceptez nos Conditions Générales d'Utilisation.

Déjà membre de l'Atelier des auteurs ? Connexion

Inscrivez-vous pour profiter pleinement de l'Atelier des auteurs !
0