Suu pòste d'activitat que desfilavan fòrmas desparièras. Que's desacordavan per un ahoalh de colors crebueilhs. En haut deu monitor qu'apareishavan per angles aleatòris. La lor diferéncia de ritme, la de la lor baishada, qu'ajustava au baralh. Que las alinhavi a mesura, com cau, tà que corresponossin de tric o de trac a ua armonia. Los tetrominos en aver comprés los lor interès que hasón çò que l'ac comandavan la consòla. Los botons d'aquesta que sospiravan devath los mens dits. Ne'n perdoi pas arren. Ni lo hons tindant qui gaujós m'ensenhava lo tempo a adoptar, ni la disparicion de las figuras quan se mesclavan per ua geometria de plan tanpòc. Qu'èra aisit com tot. Cap e tot riblat suu men projècte qu'embordavi los punts. Mei la nosta mèrca qu'èra hauta mei que passavam nivèus e mei e'n passavam mei qu'avèvam possibilitats d'aver prossias deu coordinator. Ad aquesta pensada qu'abrivavi, en boquetejar.

Que hasèvi au temps. La lutz de la mea finamòstra qu'èra cèrtas tostemps vèrda mes e sabí que viraré tau roi suu pic e alavetz que'm conselharén regde duas minutas de cohesionada. N'avèvi pas la hami d'i pensar, Los mens ueilhs rogits ne quitavan pas las mèrcas qui corrèvan dab briu suu bòrd de l'ecran. Quin aqueste happyface38 e podèva autant marcar punts tant vist ? Las purmèras sheis òras que's consumir tostemps a hum de segondas. Ne las ac vedí pas jamei passar. Que'm semblavan... Insuficientas.

La mea mòstra que vibrava com previst sus la mea pèth, en esclairar atau com las meas iris d'ua viva color roja. Que quitavi lo mofle deu men sèti acompanhat d'aqueste embarràs qui avèva tornar en·hlat au miei de l'estomac. Que profieitavi de la braca caminada per har quauques exercicis meditatius en temptar d'acaçar aquesta imprevisibla aparicion. Qu'aleugerivi lo pesuguèr mercés a ua aledada de mei en mei pregonda. Que hasoi la mea entrada per un espaci shens parets : Qu'èra lo cohesiondèr. Un escabòt qu'i flocava dejà l'aire d'arrisalhas. Que mesclavi lo men aus lors.