Las pòrtas que s'obreishen tostemps sus quauquarren, de cap a quauquarren — la mea per ua soletat mecanica que s'obriva suu casau men ; on que i hasèva dejà un tebèr agradiu qui, per un entenut dab la lusidera costumèra, qu'abeurava la pelosa navèra — qui avèva creishuda hauta las soas brinças : qu'avèvi l'ueilh juste tad aquò. En m'en·hicat la man a la pòcha de darrèr, entà i trobar lo men apèr, que m'apressavi d'era armat d'un troçòt de plastic, jaune e negre, graduat. Deu purmèr au detzau, los tirons qu'avèvan creisher amassa, shens que's har ombras, en pravar tòc a tòc los uns dab los autes, en pujar de cap a la medisha direccion : que i devèvi clavar aquò, estancar l'ascension desagradiva d'aquesta verdura solidària — las pantoflas meas qu'arrossegavan aquesta hami sus la paumissa betoada deu garatge. Au bèth mei d'aqueste endret net, incambiat e perfèit, la mea tonedera qu'èra açiu — ua einhell gcem1879 dab las soas copas bordaduras gcet2225, 1756 W, 1,36 cm — ua vertadèra meravilha, lo men ròc, la mea aliada infalhibla. Que l'alucavi, que'm responava dab la soa hami tota de servir, en ronar a la perspectiva de poder sentir l'aulor, l'arrèrhum, de l'èrba fresca tonuda a las aubetas.

Que m'amanejavi a la copa, las mans pausadas suu volader en tremolar dejà d'excitacion, que podèvi enténer lo men reclam peu barri — desvelhader, rituau quotidian. Lo purmèr passatge que's hasèva shens empach ; l'èrba qu'èra a la mea mercé, getada a las lamas de la mea montura qui auré esmiejat pèiras e limacs, shens broncs, au mendre deus mens ordis : qu'èri a las comandas. Dens la mea rauba de banh de generau, apesantida de passaments de velós e arpadas per cinc estelas, que contienèvi la miaça. Harri-harro ! Lo dusau passatge n'estó pas sonque plaser, los mens pòts que's n'alargavan en tot puntar tà l'ensús : bis repetita placent o pas... Lo darrèr, qu'estó copat abans d'aver començar, per un vesin qui m'ahopava de la mea barralha enlà : que copèi lo motor.

— Adishatz vesin, ce'm digó en lhevar la soa man peu salut.

Que'u responoi parièr. Que'm volèva ?

— Quina maquina avètz ! Ei ua Einhell ?

— Tant per tant... Que poish har ?

A despieit de la cortesia la quau qu'avèva emplegada, n'avèvi pas desbrombat que vienèva d'interrómpre la cojada : que'm trigava de'm tornar hicar, que'm hasèva puisheu.

— E coneishètz lo vesin deu 6 bis ?

Sonque en díser aquò que semblava esmalit, com si cada mots qu'èran tròç de veire qui's fòrçava a mastegar, en escarranhar la soa lenga tostemps drin de mei ; que contunhava totun :

— Que soi passat ger en çò d'eth e n'i hèi pas vist arrés e uei tanpòc. Se vederétz l'estat deu son tascat ! Vergonha !

Que'm lhevèi suu baticòr :

— Qué ? Arrés ne talha en çò d'eth ? qu'obrivi lo portalet e que m'apressavi : que'm responava per la negativa.

— Qu'ac i ei tot laus, que'm confirmava dab ua puntada de hasti.

Dab l'aversion qu'avèvam amassa que'ns gahavam a informar lo barri sancèr de l'ahar — cada vesin que jumpè de las soa tonedera a la novèla, en compatir dab la nosta malícia — fin finau qu'estom haut o baish un detzenat a's presentar au portau deu demisionnari ; armats de carrelets e de questions, en assautar l'esquiroleta. Shens resulta, shens brut e shens reaccion : qu'èram ignorats. Totun que i avèva un problèma : lo tascat, be n'èra tròp haut — lo monde qu'ac poden véder ; qu'èra la quita evidéncia : que se'n vadom engèrcs. Ne pas poder har arren, ne pas saber perqué, que lançavi insultas de consia dab lo seguici qui començava a s'escauhar. Per la nosta carrèra, on n'i avèva pas sonque l'asfalte qui corrèva, la sirèna de las fòrças de l'ordi e ressoava per dessús los nostes crits qui clamavan ua responsa.

— Que'vs demandam lo calme, ce digó un deus umanoïdes, mi-herralha, mi-procediment, juramentat per l'unifòrme :

— Que'vs brembam que, tot aplec qu'ei proïbit per mesuras de seguritat. Que'vs demandam de'vs dispersar, que l'opausèm las nostas explicacions sus la situacion, deu perqué de la nosta preséncia aqui.

— Que'vs brembam que, tot aplec qu'ei proïbit per mesuras de seguritat. Que'vs demandam de'vs dispersar, ce'ns digó shens variacion :

— Lo contravienent deu 6 bis deu liri que va estar gahat, circulatz.

Que circulèm shens debàter, en tornar entrar a noste non shens ua cèrt frustracion ; totun au mensh per jo, pr'amor peus autes qu'aficavan un sincèr contentèr.

En passar lo portalet, que tornavi shens esperar sus la mea tonedera entà tornar gahar on èri estat copat. Lo darrèr passatge n'avèva pas suffir a'm calmar a despieit deu gai que sentivi tostemps après ua causa hèita com cau, après aver complit un obratge. Que barravi la mea einhell au garatge, shens un espiar. Perqué ? Que significava l'agís deu vesin qui demorava au 6 bis ? Ne m'i escadèvi pas a percéber shens que l'ombra d'ua explicacion logica. Plantat au bèth mei d'aqueste endret perfèit, incambiat, betoat, qu'ordenavi la programacion de doman :

— Lisa, preved un renadiu de 2 centimètres tà doman. Ua votz plafonada que'm responó

— Ètz segur ? Que devetz dejà tornar pintrar las flors.

— Ah òc... Vertat...